De macht der gewoonte is vaak groter dan je jezelf kan voorstellen. Vooral de mensen die zich nog steeds vasthouden aan de goede gewoontes die zij met zichzelf op 1 januari hebben afgesproken, voelen dat de gewoonte vaak sterker is dan het hoofd zou willen. Als makelaar heb je ook zeer zeker gewoonten, je doet je werk iedere dag met veel energie, inlevingsvermogen, zakelijke accuratesse, transparantie en oprechtheid. In de media worden wij geregeld gezien als diegene(n) die de huizenprijzen bepalen, worden we beticht van dubbele petten en deals sluiten. Ja iedere transactie doe je vol overgave voor joúw opdrachtgever; de ene keer vertegenwoordig je de koper de andere keer de verkoper, maar je bent altijd duidelijk wie je vertegenwoordigd. Wij bepalen de huizenprijzen niet, maar door de marktwerking, vraag en gebrek aan aanbod, zijn de prijzen zo explosief gestegen. Politici die nu gaan zeggen “er mag maar maximaal x boven een vraagprijs geboden moeten worden” komen mijns inziens niet uit deze tijd of voelen zich meer thuis in een ander land met een rode vlag. Dit jaar moeten alle makelaars studeren en ook velen een examen maken. Duurzaamheid, nieuwe regelgeving (de nieuwe omgevingswet), ethiek, bouwkunde dát staat op het programma. Vanuit Brussel worden er heel veel nieuwe regels op ons afgevuurd. Om een voorbeeld te noemen: wanneer je vanaf 1 februari je huis grondig gaat verbouwen (meer dan 25% vernieuwen, vergroot of veranderd) is het ook verplicht om verduurzamingsmaatregelen te nemen, zoals een warmtepomp of zonnepanelen. Er is ook een wetsvoorstel, dat gemeenten de bevoegdheid krijgen om woningen af te sluiten van het aardgasnet.
Ik vraag me toch vaak af of wij in Nederland toch niet het braafste jongetje/meisje in Europa willen of moeten zijn?
